Białowieski Park Narodowy jest na liście 10 najlepszych parków narodowych w Europie. Nasza perełka znalazła się tam wraz z tak zachwycającymi miejscami jak włoskie Dolomity, norweski Jotunheimen i angielski Lake District.

Nic zresztą dziwnego, to jedyny pierwotny las w Europie gdzie można podziwiać nienaruszoną przez wieki florę i spotkać dzikie i rzadkie zwierzęta takie jak żubry, rysie, czy wilki. Białowieski Park Narodowy to również raj ptasiarzy. Dla miłośników przyrody to prawdziwy wypas i wspaniały wypoczynek na łonie natury.

Dla wszystkich którzy chcą poznać Puszczę Białowieską pod okiem wyspecjalizowanego przewodnika zapraszamy na www.fundacjadziko.org.

Źródło: https://www.libelle.nl/cs-bd9db9388/

Artykuł Libella pochodzi z serwisu Mikrowyprawy.

Porady dla początkujących

1. Przygotuj się odpowiednio

Wybierz strój w naturalnych, stonowanych barwach, aby nie zwracać uwagi zwierząt. Zabierz ze sobą niezbędny sprzęt: lornetkę, notes, aparat fotograficzny i mapę. Warto też mieć ze sobą przewodnik po faunie, aby łatwiej rozpoznać obserwowane gatunki.

2. Wybierz odpowiedni czas

Dzikie zwierzęta są najbardziej aktywne o świcie i zmierzchu, dlatego warto zaplanować wyprawę w tych porach dnia. Czas ten jest również mniej zatłoczony, co pozwoli ci lepiej wczuć się w atmosferę lasu.

3. Zachowaj ciszę i niewidzialność

Poruszaj się powoli i cicho. Unikaj mocnych perfum i intensywnych zapachów, które mogą odstraszyć zwierzęta. Gwałtowne ruchy i rozmowy również zmniejszają szanse na udane obserwacje.

Zasady etyczne

1. Nie ingeruj w życie zwierząt
   Nie podchodź zbyt blisko do zwierząt ani ich młodych. Pamiętaj, że twoja obecność może być stresująca dla dzikich stworzeń i wpłynąć na ich naturalne zachowanie.
2. Nie zostawiaj śladów
   Zawsze zabieraj swoje śmieci i nie zostawiaj śladów swojej obecności. Dbaj o to, aby las pozostał nietknięty.
3. Nie karm dzikich zwierząt
   Karmienie zwierząt może zaburzyć ich dietę i przyzwyczaić je do obecności ludzi, co może być niebezpieczne zarówno dla nich, jak i dla ludzi.
4. Szanuj przepisy ochrony przyrody
   Jeśli odwiedzasz obszary chronione, takie jak parki narodowe, przestrzegaj zasad dotyczących poruszania się po wyznaczonych szlakach.

Techniki tropienia

1. Nauka odczytywania śladów
   Zwierzęta pozostawiają ślady, takie jak odciski łap, odchody, resztki jedzenia czy ślady na roślinach. Używaj przewodników lub aplikacji, aby nauczyć się rozpoznawać te znaki.
2. Obserwacja miejsc wodopoju
   Zwierzęta często odwiedzają źródła wody, takie jak strumienie czy kałuże. Znalezienie takiego miejsca zwiększa szanse na spotkanie dzikich mieszkańców lasu.
3. Uważne nasłuchiwanie
   Dźwięki lasu, takie jak śpiew ptaków, szelest liści czy odgłosy ssaków, mogą wskazywać na obecność zwierząt. Przebywając w lesie, warto wsłuchać się w naturę.
4. Ustalanie tras migracyjnych
   Niektóre gatunki przemieszczają się w stałych kierunkach, np. między miejscami żerowania a schronieniem. Obserwuj ścieżki w lesie, które mogą być regularnie uczęszczane.
5. Cierpliwość to klucz
   Tropienie wymaga czasu. Znajdź wygodne miejsce w pobliżu znanego siedliska i poczekaj w ciszy – natura może cię zaskoczyć!

Dla wszystkich którzy chcą spróbować tropienia pod okiem wyspecjalizowanego przewodnika zapraszamy na www.fundacjadziko.org.

Artykuł Jak obserwować dzikie zwierzęta w lesie? Porady dla początkujących pochodzi z serwisu Mikrowyprawy.

Mimo rosnącej liczebności, wilki wciąż wykazują lęk przed ludźmi. Według dr. Kuijpera, przekonanie, że ochrona wilków spowodowała ich większą odwagę w kontaktach z człowiekiem, to jedynie mit.

„Nasze eksperymenty pokazują, że wilki nadal bardzo boją się ludzi. Gdy tylko usłyszą ludzki głos, uciekają w ponad 80% przypadków,” wyjaśnia naukowiec.

Wyniki tych badań obalają popularny pogląd, że wilki, których populacja wzrasta, tracą swój wrodzony strach przed człowiekiem.

Badania, finansowane przez Narodowe Centrum Nauki, realizowane są m.in. w Borach Tucholskich, gdzie wilki od ponad dekady mają styczność z ludźmi. Mimo to, ich reakcje na symulowaną obecność człowieka pozostają niezmienne – drapieżniki nieustannie unikają ludzi, co może stanowić ważny wniosek na temat ich zachowania w środowiskach zmienionych przez człowieka.

Kuijper zauważa również, że większa liczba młodych wilków może prowadzić do bardziej ryzykownych zachowań.

„Młode wilki przypominają nastolatków – są mniej doświadczone i podejmują większe ryzyko, co sprawia, że czasem trafiają w pobliże ludzkich osiedli,” komentuje naukowiec, wspominając przypadki, w których młode osobniki pojawiają się w miastach.

Badania dr. Kuijpera nie tylko pogłębiają naszą wiedzę na temat zachowań wilków, ale również pomagają lepiej zrozumieć ich rolę w ekosystemach. Do 2026 roku zespół badawczy planuje zakończyć projekt, który pozwoli jeszcze bardziej przybliżyć odpowiedź na pytanie, jak wilki funkcjonują w środowiskach, gdzie dominującą rolę odgrywa człowiek.

Decyzje o złagodzeniu ochrony wilków są obecnie tematem debaty na szczeblu europejskim. Czy działania te będą miały wpływ na dalsze zachowania wilków wobec ludzi? To pytanie pozostaje otwarte.

Tekst źródłowy – LINK

Read in English.

Artykuł Wilki w Europie – odbudowa populacji i lęk przed człowiekiem pochodzi z serwisu Mikrowyprawy.

Wspólnota i współpraca

Jedną z najważniejszych lekcji przywództwa, jaką wyniosłem od Buszmenów, jest znaczenie wspólnoty i współpracy. W kulturze Buszmenów, decyzje podejmowane są kolektywnie, a każda osoba ma prawo do wyrażenia swojego zdania.

„Współpraca i szacunek do opinii innych są fundamentem ich społeczeństwa”.

Taka praktyka buduje zaufanie i poczucie przynależności, co jest kluczowe w każdym zespole.

Cicha siła przywództwa

Buszmeni wierzą w ciche przywództwo, które polega na dawaniu przykładu i wspieraniu innych bez potrzeby dominacji. Starsi członkowie społeczności prowadzą przez działanie, a nie przez słowa.

„Najlepsi liderzy to ci, którzy słuchają więcej, niż mówią, i którzy swoją mądrość przekazują poprzez codzienne działania”.

Elastyczność i adaptacja

Przywództwo wśród Buszmenów opiera się również na elastyczności i zdolności do adaptacji. W warunkach surowego pustynnego klimatu, umiejętność szybkiego reagowania na zmieniające się okoliczności jest kluczowa.

„Buszmeni uczą nas, że lider musi być gotowy na zmiany i potrafić szybko dostosować swoje plany do nowej rzeczywistości”.

Pokora i skromność

Pokora i skromność są cechami, które wyróżniają przywódców wśród Buszmenów. Przywódcy nie szukają chwały ani uznania, lecz skupiają się na dobru całej społeczności.

„Pokora pozwala liderom zrozumieć, że nie są niezastąpieni i że ich rola polega na służeniu innym”.

Znaczenie opowieści

Buszmeni używają opowieści jako narzędzia do przekazywania wiedzy i wartości. Opowieści o przodkach i dawne legendy uczą młodsze pokolenia ważnych lekcji życiowych.

„Opowieści mają moc inspirowania i jednoczenia ludzi wokół wspólnych wartości”.

Przywództwo poprzez empatię

Empatia jest kolejną kluczową cechą przywództwa, której nauczyłem się od Buszmenów. Liderzy w tej społeczności starają się zrozumieć perspektywy i potrzeby innych, co pomaga im podejmować decyzje, które są korzystne dla wszystkich.

„Empatyczne przywództwo buduje więzi i zaufanie, które są niezbędne do skutecznego działania”.

Buszmeni z Namibii pokazują, że przywództwo to nie tylko władza i kontrola, ale przede wszystkim służba, pokora i współpraca. Te uniwersalne wartości mogą być zastosowane w każdym kontekście, od małych społeczności po wielkie korporacje.

Przywództwo to sztuka, której możemy się uczyć od najstarszych i najbardziej autentycznych kultur na świecie.

Wywiad ten możesz odsłuchać w całości – TUTAJ

Artykuł Zaskakujące lekcje przywództwa od namibijskich Buszmenów pochodzi z serwisu Mikrowyprawy.

Rzeka jako źródło życia

Woda płynąca w rzekach jest podstawowym źródłem życia dla niezliczonej liczby organizmów, od mikroorganizmów po duże ssaki. Rzeki dostarczają niezbędne składniki odżywcze, są miejscem rozrodu dla wielu gatunków ryb, a także stanowią kluczowy element ekosystemów lądowych, nawadniając tereny uprawne i lasy.

Ekosystemy wodne i lądowe

Rzeka jest integralną częścią ekosystemów, przez które przepływa łącząc je ze sobą – od górskich źródeł po ujścia do mórz. Woda przenosi ze sobą nie tylko wodę, ale i substancje odżywcze, które są kluczowe dla roślin i zwierząt zamieszkujących te tereny.

„Rzeka to jak arteria krwi w organizmie – transportuje niezbędne składniki odżywcze i oczyszcza organizm”

Znaczenie dla ludzi

Rzeki od zawsze były kluczowe dla rozwoju ludzkich cywilizacji. Dostarczają wodę pitną, są źródłem pożywienia oraz umożliwiają transport i komunikację. Ważne jest zrozumienie i szacunek dla rzek w kontekście zrównoważonego rozwoju.

„Nie możemy traktować rzek jak ścieków, do których wrzucamy odpady. Musimy je chronić i dbać o nie, ponieważ od tego zależy nasze przetrwanie”

Wyzwalanie zanieczyszczeń

Bardzo ważną kwestią jest monitorowanie i redukcja zanieczyszczeń w rzekach. Zanieczyszczenia mają katastrofalny wpływ na ekosystemy wodne i zdrowie ludzkie. Warto inwestować w technologie oczyszczania wód oraz edukację społeczeństwa na temat znaczenia czystych rzek.

Rola rzek w klimacie

Rzeki pomagają regulować temperaturę i wilgotność, co ma bezpośredni wpływ na klimat lokalny i globalny.

„Ochrona rzek to także ochrona klimatu. Musimy zrozumieć, że wszystko jest ze sobą połączone”.

Rzeki to nie tylko ciek wodny, ale żywiciel na wielu poziomach, odgrywający kluczową rolę w ekosystemach i życiu człowieka. Musimy dbać o ich czystość i zdrowie, aby mogły dalej pełnić swoje niezastąpione funkcje.

Wywiad ten możesz obejrzeć w całości- TUTAJ.

Read in english.

Artykuł Rzeka to nie jest ściek wodny. To żywiciel na wielupoziomach pochodzi z serwisu Mikrowyprawy.

Biebrzański Park Narodowy, obejmujący te tereny, jest największym parkiem narodowym w Polsce. Bagna Biebrzańskie to dom dla wielu rzadkich gatunków roślin i zwierząt. Wśród
nich można spotkać takie skarby jak orzeł bielik, bocian czarny, wilki, łosie oraz liczne gatunki ptaków wodnych i błotnych. To prawdziwy raj dla ornitologów – w okresie wiosennych i jesiennych przelotów można tu obserwować tysiące ptaków migrujących oraz unikatowych gatunków takich jak:

• Bielik (Haliaeetus albicilla) – Jeden z największych ptaków drapieżnych w Europie. Charakteryzuje się białym ogonem i potężnym dziobem.
• Bocian czarny (Ciconia nigra) – Rzadki i chroniony gatunek, odróżniający się od bardziej znanego bociana białego. Ma czarne upierzenie z metalicznym połyskiem i białym brzuchem.
• Orlik grubodzioby (Clanga clanga) – Jest to rzadki ptak drapieżny, który gniazduje w dużych, starych drzewach na bagnach. W Polsce występuje głównie na Bagnach Biebrzańskich.
• Żuraw (Grus grus) – Duży ptak brodzący, znany ze swoich charakterystycznych, głośnych odgłosów. Często można go spotkać na bagnach, gdzie żeruje i gniazduje.
• Dubelt (Gallinago media) – To mały ptak siewkowaty, który jest bardzo trudny do zauważenia ze względu na swoje kamuflujące upierzenie. Jest jednym z najrzadszych ptaków w Polsce.

Bagna, ze względu na swoje rozległe mokradła, lasy i łąki, stanowią idealne środowisko dla łosi. Łosie preferują tereny wilgotne, z dużą ilością roślinności wodnej i bagiennej, którą się żywią. Właśnie dla tego występuję tutaj największa populacja łosia w Polsce.

Dla odwiedzających dostępne są liczne szlaki piesze, rowerowe oraz kajakowe, które umożliwiają zwiedzanie tego unikatowego ekosystemu. Szczególnie polecane są spływy kajakowe rzeką Biebrzą, które pozwalają na bliski kontakt z dziką przyrodą. Można również wybrać się na spacer po drewnianych kładkach prowadzących przez najcenniejsze obszary bagienne. Gorąco polecamy szlak „CARSKA DROGA” oraz ścieżkę edukacyjną „CZERWONE BAGNO”.

Bagna Biebrzańskie to miejsce, gdzie przyroda i kultura spotykają się, oferując wiele unikalnych wydarzeń. Festiwale i targi przyciągają turystów, którzy chcą doświadczyć piękna tego regionu i jego bogatej tradycji. Naszym zdaniem najciekawszymi lokalnymi wydarzeniami są: Dni Biebrzańskiego Parku Narodowego, Biebrzańskie Targi Przyrodnicze, Biebrzańskie Święto Bagna oraz Biebrzańskie Spotkania Ornitologiczne.

Wizyta na bagnach to również doskonała okazja do edukacji ekologicznej. MIKROWYPRAWY oferują wycieczki z przewodnikiem, które przybliżają odwiedzającym tajniki życia w bagnach. To miejsce, gdzie można nauczyć się szacunku do natury i zrozumieć, jak ważne jest jej zachowanie dla przyszłych pokoleń.

Bagna Biebrzańskie z pewnością pozostawią niezapomniane wrażenia. Dzika przyroda, niezwykłe krajobrazy i bogactwo gatunków sprawiają, że każdy, kto odwiedzi ten region, będzie chciał tu wracać. To idealne miejsce na odpoczynek, kontakt z naturą i odkrywanie piękna polskich krajobrazów.

Artykuł Odkryj Magię Bagien Biebrzańskich pochodzi z serwisu Mikrowyprawy.

Dwa intensywne dni wypełniły inspirujące wystąpienia, debaty, zamknięte spotkania biznesowe i warsztaty. 23 ścieżki tematyczne, ponad 600 speakerów z całego świata z takimi nazwiskami jak Michelle Obama, Sanna Marin, Timothy Snyder, Alexander Soros czy Radosław Sikorki.

Już pierwszego dnia na jednej z dziewięciu scen Impactu wystąpiłem z inspirującym wykładem:

Czy trzeba mieć miliony, aby być odpowiedzialną organizacją?

W bardzo dużym skrócie, na przykładach z Chile, Rumuni, Polski i Tanzanii opowiadałem m.in. o tym jak pomagać nie mając wielkich budżetów i jak robić to tak, żeby faktycznie pomóc, a nie zaszkodzić.

Jeśli chcesz pomóc, rób to z głową:

1. zastanów się, czego naprawdę potrzebuje Twój ekosystem,
2. zapytaj lokalną ludność o ich problemy i potrzeby,
3. skonsultuj się z przyrodnikami (np. ze mną) albo naukowcami,
4. dopiero wtedy idź do agencji marketingowej, żeby to ładnie opakowali.

W taki sposób, we współpracy ze mną i naukowcami z IBS BIAŁOWIEŻA powstała akcja w ramach, której Kompania Piwowarska trzy lata temu edukowała i wspomagała populację nietoperzy na Podlasiu.

Jeśli potrzebujesz wsparcia w działaniach CSR-owych albo ESG lub marzy Ci się inspirująca prelekcja – SKONTAKTUJ SIĘ Z NAMI.

Artykuł IMPACT 24 pochodzi z serwisu Mikrowyprawy.

Niektóre z gatunków ptaków, które można spotkać w Puszczy Boreckiej to:

Bielik (Haliaeetus albicilla):
Ten majestatyczny ptak drapieżny jest często widywany nad jeziorami i lasami Puszczy Boreckiej.

Bocian czarny (Ciconia nigra):
Puszcza Borecka zapewnia odpowiednie siedliska lęgowe dla bocianów czarnych, które można obserwować w pobliżu zbiorników wodnych.

Wólka europejska (Coracias garrulus):
Te kolorowe ptaki są znane z lęgów w otwartych lasach i łąkach regionu w miesiącach letnich.

Żuraw zwyczajny (Grus grus):
Tereny podmokłe Puszczy Boreckiej służą jako ważne miejsca przystankowe i lęgowe dla żurawi zwyczajnych podczas ich migracji.

Dzięcioł duży (Dendrocopos major):
Ten gatunek dzięcioła jest powszechny na zalesionych obszarach Puszczy Boreckiej, gdzie można go usłyszeć bębniącego na drzewach.

Kobuz (Falco subbuteo):
Te zwinne sokoły znane są z polowania na owady i małe ptaki na otwartych terenach leśnych.

Słowik szary (Caprimulgus europaeus):
Te nocne ptaki można spotkać w Puszczy Boreckiej w sezonie lęgowym, często w pobliżu polan i skrajów lasu.

Wilga złotawa (Oriolus oriolus):
Znana ze swojego jaskrawożółtego upierzenia, wilga złotawa może być obserwowana w lasach Puszczy Boreckiej w miesiącach letnich.

Myszołów zwyczajny (Buteo buteo):
Ten szeroko rozpowszechniony ptak drapieżny szybuje nad zalesionymi terenami w poszukiwaniu małych ssaków i ptaków.

Strzyżyk (Troglodytes troglodytes):
Te małe, ale śpiewne ptaki są powszechnie spotykane w gęstym poszyciu Puszczy Boreckiej.

To tylko kilka przykładów gatunków ptaków, które można spotkać w Puszczy Boreckiej. Zróżnicowane siedliska tego obszaru wspierają bogatą społeczność ptaków, co czyni go doskonałym miejscem dla entuzjastów obserwacji ptaków.

Ssaki Puszczy Boreckiej:

Żubr (Bison bonasus):
Puszcza Borecka znana jest z populacji żubrów, zwanych również żubrami. Te majestatyczne zwierzęta zostały reintrodukowane na tym obszarze i obecnie dobrze prosperują w lesie. (Pop. 120)

Jeleń szlachetny (Cervus elaphus):
Te duże zwierzęta roślinożerne są powszechnie spotykane na zalesionych obszarach Puszczy Boreckiej, zwłaszcza wczesnym rankiem lub późnym wieczorem.

Dzik (Sus scrofa):
Dziki są szeroko rozpowszechnione w całej Puszczy Boreckiej, poszukując pożywienia w runie leśnym i na dnie lasu.

Sarna (Capreolus capreolus):
Te małe i wdzięczne jelenie są często spotykane na zalesionych terenach i polanach Puszczy Boreckiej.

Zając europejski (Lepus europaeus):
Te szybko biegające ssaki można spotkać na otwartych łąkach i polach w Puszczy Boreckiej i jej okolicach.

Borsuk europejski (Meles meles):

Borsuki to nocne stworzenia zamieszkujące zalesione obszary i systemy nor Puszczy Boreckiej.

Kuna leśna (Martes martes):
Te nieuchwytne drapieżniki są sporadycznie widywane w Puszczy Boreckiej, szczególnie w dojrzałych lasach z dużą ilością zadrzewień.

Wydra europejska (Lutra lutra):
Wydry to półwodne ssaki zamieszkujące jeziora, rzeki i tereny podmokłe Puszczy Boreckiej, gdzie żywią się rybami i innymi wodnymi ofiarami.

Bóbr europejski (Castor fiber):
Bobry odgrywają ważną rolę w kształtowaniu siedlisk podmokłych Puszczy Boreckiej poprzez budowanie tam.

Wilk europejski (Canis lupus):
Chociaż rzadziej spotykane, wilki zamieszkują odległe i mniej zaburzone obszary Puszczy Boreckiej, gdzie odgrywają kluczową rolę jako drapieżniki szczytowe.

To tylko kilka przykładów gatunków ssaków, które nazywają Puszczę Borecką domem. Bogata bioróżnorodność tego obszaru sprawia, że jest on doskonałym miejscem zarówno dla entuzjastów dzikiej przyrody, jak i miłośników natury.

Artykuł Unikalne zwierzęta Puszczy Boreckiej pochodzi z serwisu Mikrowyprawy.

O tym ostatnim opowiedziałem w rozmowie z Mateuszem Kuźniewskim w Radiu 357. O tym czy te góry nadal są dzikie?; czy warto tam jechać i dlaczego akurat z namiotem oraz o prywatnym rezerwacie Carpathia w ramach którego dwóch naukowców próbuje ocalić Fagarasze przed totalną wycinką.

Posłuchajcie!

Artykuł  Łukasz Długowski o Rumunii w Radiu 357! pochodzi z serwisu Mikrowyprawy.

Cześć wszystkim!

Dzisiaj chcę wam opowiedzieć o czymś, o czym mało kto mówi, ale co jest naprawdę ważne dla naszego środowiska – rozkładaniu się naszej kupki w lesie. Tak, tak, wiem, może to nie brzmi super ekscytująco, ale uwierzcie mi, ma to ogromne znaczenie!

Gdy robimy kupę w lesie, warto schować ją pod warstwą ściółki, na głębokości ok. 10 cm.

Dlaczego?

1. Po pierwsze, żeby nie rzucała się w oczy i nie psuła naszego widoku na piękną przyrodę.
2. Po drugie, żeby nie rozchodził się nieprzyjemny zapach..

Ale najważniejsze jest to, że pod warstwą ściółki w glebie istnieje cały mikrokosmos organizmów, które zajmują się rozkładem materii organicznej. To właśnie one pomagają szybko rozłożyć naszą kupkę, dbając o równowagę ekosystemu.

Jeśli zostawilibyśmy naszą kupkę na powierzchni, to cały proces rozkładu trwałby znacznie dłużej.
Mógłby potrwać nawet tygodniami!

Dlatego, pamiętajmy o tym, gdy będziemy wychodzić na spacer do lasu. Nasze drobne czyny mają realny wpływ na przyrodę, więc zadbajmy o nią, nawet w takich drobnych kwestiach jak rozkładanie naszych kup.

Dziękuję za uwagę i miejcie się świetnie w lesie!

ps’

W razie wątpliwości rzućcie okiem na instruktarz na moim Instagramie.

Artykuł Jak zrobić kupę w lesie? pochodzi z serwisu Mikrowyprawy.