Martwe drzewo w lesie to kontrowersyjny temat, zwłaszcza jeśli chodzi o lasy komercyjne. W naszym rozumieniu żywe drzewo to takie, które ma zieloną bujną koronę i zdrowy, pełny pień. Soczysta zieleń cieszy nasze oczy, którymi wypatrujemy fauny radośnie igrającej w grubych, zdrowych gałęziach.

Dlatego możesz być zaskoczony i zaniepokojony powalonymi starymi, zgniłymi drzewami, których możesz znaleźć mnóstwo w pierwotnym lesie. Wyglądają na martwe i w pewnym sensie takie są, ale pod wieloma względami są równe swoim zielonym braciom i siostrom.

Śmierć drzewa często zaczyna się, gdy drzewo jeszcze stoi, a z powodu uszkodzeń lub starości postępują procesy rozkładu. Takie martwe, stojące drzewo służy jako siedlisko dla grzybów saprotroficznych, dostarcza pożywienia rzadkim owadom, jest idealną przestrzenią dla mchów i porostów, a wiele innych po prostu czeka, aż osobnik w końcu upadnie. Następnie zamieszkuje go niezliczona ilość organizmów: bakterie, grzyby, bezkręgowce i inne zwierzęta, a jest ich nawet trzy razy więcej niż na żywym drzewie. W Puszczy Białowieskiej, która jest lasem w stanie równowagi, stare pnie rozkładają się powoli, nawet do 100 lat, a całe martwe drewno może stanowić 27-30% całej nadziemnej biomasy! Dzięki temu las może się naturalnie regenerować.

Gnijące pnie pełnią jeszcze jedną bardzo ważną funkcję: zatrzymują wodę, działając jak gąbka, dzięki czemu puszcze pierwotne są miejscem o znacznie niższym ryzyku pożaru niż lasy gospodarcze. Możesz o tym przeczytać poniżej (klik-klik):

Czy organizacje ekologiczne zmieniły zdanie w sprawie ochrony Puszczy Białowieskiej? – Q&A

Śmierć dużego drzewa w lesie oznacza ogromne zmiany w ekosystemie, w dostawie światła, składników odżywczych i materii organicznej, a jak wiemy bez zmian nie ma rozwoju.
Puszcza Białowieska kocha swoje martwe-żywe drzewa. To one są głównym powodem, dla którego jest pierwotną dziczą.

Dla wszystkich którzy chcą poznać Puszczę Białowieską pod okiem wyspecjalizowanego przewodnika zapraszamy na www.fundacjadziko.org.